De wet dat buitenlanders voorkomt om te werken in de wettelijke of medische sector regelt ook welke producten er mogen verkocht worden in hun eigen zaak. De reden is omdat verscheidene producten (zoals vaste telefoonlijnen) beschouwd worden als Turkse regerings monopolies, alhoewel vele van deze producten gedereguleerd worden.
Buitenlanders die getrouwd zijn met Turkse burgers of die het Turkse burgerschap hebben zijn niet onderworpen aan de arbeidswetten. Toch zijn hun mogelijkheden beperkt als ze niet vlot Turks praten.
De Turkse arbeidsmarkt voor buitenlanders
De meeste buitenlanders die in Turkije werken arriveren met werkzekerheid. Velen worden toegewezen aan Turkse afdelingen van buitenlandse bedrijven, ambassades of NGOs. Diegene die het niet moeilijk hebben om hun brood te verdienen. Buitenlanders komen meestal terecht in het onderwijs of in de toerismebranche.
In het onderwijs is er genoeg werk in Turkije en terwijl andere jobs niet goed betalen, betaalt het onderwijs genoeg om te overleven. Als je vlot Engels spreekt kan je eventueel privé lessen Engels geven (men verdient rond 30 Turkse lira per uur).
Werken in de toerismebranche is financieel moeilijker: hoewel de vraag naar Engelstaligen hoog is, betalen werkgevers (in restaurants, bars en andere winkels) niet meer dan dat nodig is. Jobs in hotels en in vakantieoorden betalen beter maar komen minder voor.
Sommige buitenlanders die het land kennen en die over kapitaal beschikken starten een zaak in de toerismebranche. Aangezien vele van deze bedrijven succes boeken, worden niet vele werkgevers ontmoedigd.
Buitenlanders werken ook als journalist of als kinderopvoedster in Turkije hoewel jobs in de journalistiek niet veel voorkomen en de job als kinderopvoedster vrij zwaar is.
Waar je ook werkt is kennis en vlotheid van de Turkse taal een pluspunt en zelfs een vereiste.